Prolog.

-Mila, kochana wracaj! Przecież to wszystko dla ciebie! – słyszałam za sobą krzyki bliskiej mi osoby. Biegnąc przed siebie nawet nie zwracałam uwagi na gałęzie i kamienie. Jest jakoś chwilę przed północą, a ja jestem z dala od swojego domu jakieś tysiące kilometrów. Oczywiście nie z własnej woli, tak po prostu wyszło. Moje życie taki sobie ułożyło scenariusz.

Jednej chwili jestem w pięknym świecie, mam rodzinę, przyjaciółkę, narzeczonego, może i go zdradzałam, ale nikt nie jest idealny. A po chwili wielka bomba spada i buum! Moje idealne – raczej przymusowo idealne – życie legło w gruzach. Teraz ściga mnie własna rodzina, bo nie robię tak jak chcą. Nie posłuchałam się i moje serce uciekło do kogoś innego, niż sobie wymarzyli. Od jakiegoś czasu nic nie idzie po mojej myśli. Coraz bardziej skomplikowałam sobie życie, a kiedy chciałam je naprawić, cóż wylądowałam w środku jakiejś puszczy z dala od osób, które kocham.

Próbuje uratować nie swój tyłek, ale Jego. Nie chcę by coś mu się stało, bo poznał mnie. Najwidoczniej ja tylko potrafię niszczyć innym życia..

-Kurwa.. - wylądowałam na ziemi, zjeżdżając po błocie w dół. Hamowałam wewnętrzny pisk, aby tylko mnie nie usłyszeli. Czuję się jak Ci ludzie, co walczą w dżungli o przetrwanie.

-Nie uciekniesz daleko! - ich głosy były coraz bliżej. Nie mogę się poddać, od tego zależy moje szczęście...

Mam na imię Mila i jak widać, moje życie jest pomieszane. Moja rodzina ściga mnie po jakimś lesie, bo chcą skrzywdzić bliską mi osobę. A ja tylko chcę go przed nimi ostrzec.

-Mam cię!